Mineralen en Whisky

Hoe zachter de rots is waardoor het water sijpelt, hoe meer mineralen er in het stromende water worden opgelost.

Elke rotssoort bevat andere mineralen waardoor de samenstelling van het gebruikte water de smaak van de whisky enorm kan beïnvloeden. Hier volgen enkele opmerkelijke waarnemingen m.b.t. mineralen in het water :

De hoeveelheid calcium in het water beïnvloedt het tempo tijdens het gisten en de smaken die tijdens het fermenteren worden gevormd. ‘Zacht’ water bevat weinig calcium waardoor het mengsel vrij snel begint te gisten. Het meeste water in Schotland is zacht. Hoe harder het water, hoe meer mineralen er in oplossen (calcium, magnesium, ijzer, zink...)

Hard water wordt voornamelijk gebruikt voor bourbon.

Zoals gesteld is – naast de tijdspanne waarin het water in de ondergrond vertoefd – de geologie is de belangrijkste factor. De lithografie (geologische gelaagdheid) zal bepalend zijn voor de soorten en hoeveelheden mineralen die in het water worden opgelost. Zo heeft de Speyside (noorden van Schotland – klik hier voor meer uitleg over Schotse whiskyregio’s) heel veel graniet, kwarts en rode zandsteen in de ondergrond. Deze lagen zijn moeilijk oplosbaar in water, wat er voor zorgt dat het water in Speyside eerder zacht is. Glenfiddich, Ben Rinnas en Aberlour zijn voorbeelden van zachte graniet-water whisky’s. Cardhu, Inchgower en Knockando zijn voorbeelden van zachte kwarts-water whisky’s.

In de Northern Highlands bevinden zich dikke lagen zandsteen in de bodem. Deze zijn goed oplosbaar in water, waardoor het water zeer mineraalrijk is. Een voorbeeld van een whisky uit deze streek is Glenmorangie.

Basalt in de ondergrond en kleihoudende lagen in de bodem (bodem = bovenste lagen) geven een typische minerale samenstelling aan water (vb. Ierland : Bushmills), evenals koolstofhoudende kalksteen (vb Jameson). In Noord Amerika zit er veel kalksteen en karst in de bodem wat zorgt voor kalkhoudend water. In Japan zit er veel gravel en klei in de grond wat zorgt voor vrij hard water.